Zoals jullie weten zijn we weer naar Duitsland geweest, de bekende Finnentrop in Sauerland. En we zijn weer beland in onze favoriete huis, dat historische en emotionele waarden voor ons heeft. Het huis geeft ons ontspanning en therapie. Eigenlijk zouden we dat huis moeten kunnen benutten als bewoners somber en neerslachtig zijn. Dat ze een paar maanden met afwisselende begeleiders kunnen blijven. Maar ik weet niet of dat financieel mogelijk is. Maar je moet anders weer een jaar wachten om vijf dagen daar te kunnen zijn. Misschien twee keer per jaar vijf dagen? We kunnen zoveel verzinnen, maar ja we zijn pas geweest en het ging te snel voorbij.

Roy begon de dagen te tellen en af te tellen. Hij heeft zijn portie frisse lucht gehad. En Valentin en Jan-Willem waren ook blij. Alleen de glijbaan was gesloten, dat was een teleurstelling voor hun. Robin heeft een duik genomen in het meer waar er een monster van Lochnes in zwemt, of een soort monster van Lochnes. Hij had wel lef! En Petra, de zogenaamde Duitser was ook blij om in haar favoriete land te zijn. En Jeroen heeft volgend jaar weer zin om te rijden naar Finnentrop. En Marianne was ook van de partij. Petra en ik waren naar de sauna gegaan. En het panorama park zijn we weer geweest. Het is erg achteruit gegaan, maar misschien lijden ze verlies. We zijn Italiaans gaan eten en niet bij het Pakistaanse restaurant, behalve Robin , maar ja. We hebben ook biefstukken gehad en bier is goedkoop daar in Duitsland vond David. Gerald is op zijn eigen houtje naar het zwembad gegaan en heeft banen getrokken. Gasney was ook van de partij en Frederik droeg een Schots uniform, ik legde hem uit dat we niet in Schotland waren. Verder een mooie boottocht in de rivier gemaakt. Lekkere dingen gegeten en gedronken. Een Duitse kinderbijbel heeft Manolito gekocht, hij dacht twee vliegen in één klap, Duits én een bijbel. Verder hadden we Wi-Fi, die muziektherapie die Marianne moest doorstaan was een koekje voor eigen deeg. Verder waren er nog steeds de bruine banken in de woonkamer. En een Duitse Tv-zender wat we ’s morgens aanzetten. En Duitse radio die in de ochtend ons prettige gevoelens geeft, daarna weer in de autobussen zitten en rijden door de bergen en ravijnen en het mooie Duitse landschap bezichtigen. Verder heb ik gezien dat een kleine Duitse jongen iets gepikt had. Was wel zielig, maar ja, hij heeft zijn lesje geleerd.

Roy kijkt op zijn horloge en telt af, nu moeten we naar huis richting Amsterdam-Holland. De koffers inpakken en wegwezen. En dan komen we op tijd aan in Amsterdam, waar ze op ons wachten en de verhalen willen horen. En er zijn nieuwe stagiaires in het spel op het Ketelhuisplein, die ons vijf dagen op te wachten waren. Maar ja, ze krijgen te horen dat het geweldig was! En we waren moe en hebben lekker die nacht geslapen.
Dat was het einde.

Geschreven door:
Manolito Calor
Bewoner van het Ketelhuisplein